Yalnızlık taşıyabileceğinden daha ağırdır insanın. Genelde büyük gelir âdemoğluna.
Cezaevinin iki kişilik hücresinde tavan ve duvarlar çökerken üstüne yalnızdır insan, düşünceden ibaret. Birbirinden iyi kitaplar okursun ve inan bana hepsinin söylediği tek bir gerçek vardır; insan yalnızdır.
Yol hakkında söylenen her şey yalandır.
Ne dediğimi anlayabiliyor musunuz?
Ben de kendimi anlayamıyorum çoğu zaman. Gerçekten, önemli değil. Ben bi' çay koyayım madem.
Bazen kendinizi trafik sıkışıklığında kalmış milim oynayamayan bi' insan gibi hissettiğiniz oluyor mu? ya da bi' gişe memurunun kabinine çöken hüznün yerleşkesini yaşadığınız? Kamu morgunda kalmış canlı bir beden gibiyiz belki de hepimiz. Evet yanlış duymadınız hepimiz. Afrika da dahil!
Ne yaşadığımız belli ne de öldüğümüz. Ölü bedenlerin içinde sadece nefes alıyoruz ve veriyoruz.
Nefes al ve nefes ver. Aslında tüm mesele bu romantik Şekspir.
Ölüm üzerine ne çok konuşuyoruz değil mi?
Çünkü kim ne derse desin bu mühim meselede İsmet Özel haklı, yaşamak umrumuzdadır. Tüm masal ve mavallar yalandır.
Geçiyordunuz ve hayal kırıklığıma uğradınız ama dediğim gibi bi' gün çaya da geliniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder